In een droom hoorde pater Lucien Ambunga in de verte stemmen. Gestalten in stralend witte overalls bogen zich over hem heen. In een spookachtig licht zag hij helmen op hun hoofden, ze kwamen hem bekend voor. Het zijn Ninja Turtles, dacht hij, net als in de film. De stemmen werden luider, helderder. ‘Kom terug’, riepen ze. Met een schok opende hij zijn ogen en hij schrok zich dood toen hij besefte dat hij bijna naakt, alleen in zijn onderbroek, in een plastic zak op de grond lag. ‘Ik was nog helemaal niet dood.’ Hij lacht droogjes, maar in zijn ogen is de ontzetting te lezen. ‘Ze hadden me al in een lijkzak gestopt.’

Lees verder op de website van de De Groene Amsterdammer.

Supported by the Health Journalism Grant.